Alvarlegar aðstæður ríkja í íslensku samfélagi. Átök á vinnumarkaði, mikil verðbólga og hnignun velferðakerfisins eru til marks um að stjórnvöldum hefur mistekist að leggja grunn að efnahagslegum og samfélagslegum stöðugleika. Gjaldþrot efnahags- og fjármálastefnu síðustu ríkisstjórna blasir nú við launafólki. Neyðarástand á húsnæðismarkaði, fasteignabóla, veiking heilbrigðiskerfis, aukin fákeppni og skattkerfi sem þjónar þeim eignamestu eru ekki á ábyrgð launafólks.
Verkalýðshreyfingin hefur um árabil varað við því að stefna misskiptingar og varðstaða um sérhagsmuni muni kynda undir óstöðugleika. Stöðugleiki á vinnumarkaði er hvorki sjálfsprottinn né sjálfgefinn. Stöðugleiki er afleiðing ákvarðana ábyrgra stjórnmálamanna um að skapa sátt um skiptingu verðmætasköpunar í samfélaginu og standa vörð um sterkt velferðarkerfi. Sjaldan hefur varðstaða um sérhagsmuni birst landsmönnum svo skýrlega sem nú.
Formannafundur Alþýðusambands Íslands fordæmir aðgerðaleysi stjórnvalda gagnvart afkomuvanda heimila og neyðarástandi í heilbrigðiskerfi og á húsnæðismarkaði. Verði ekki brugðist við er ljóst að stefna mun í óefni við endurnýjun kjarasamninga eftir ár.
Formannafundur Alþýðusambands Íslands krefst þess að stjórnvöld hverfi frá þeirri stefnu að hlífa auðmagni og völdum stórfyrirtækjum við eðlilegu framlagi til samfélagsins. Óbreytt forgangsröðun og sinnuleysi gagnvart afkomuvanda fólksins í landinu er ekki lengur valkostur.