Stórir hópar í okkar samfélagi búa við óbærilega háan húsnæðiskostnað, þeir komast ekki inn á húsnæðismarkaðinn, hafa ekki aðgang að félagslega kerfi sveitarfélaganna og ráða ekki við markaðsleigu – ekkert kerfi er til sem grípur þennan hóp sem telur að stærstum hluta ungt fólk, aldraða og tekjulágar fjölskyldur. Þessi stóri hópur býr við óöryggi í húsnæðismálum sem við getum ekki sætt okkur við. ASÍ vill að brugðist verði við þessu ástandi. Miðað við reynslu Norðurlandabúa þyrfti 20% alls íbúðahúsnæðis að vera með stuðningi fyrir tekjulága einstaklinga, hlutfallið hér er nú um 5%.
ASÍ telur mikilvægt að byggt verði á eftirfarandi grundvallaratriðum:
2% framlagi frá íbúum sem endurgreiðist við flutning. Framlagið jafngildir í reynd um 3ja mánaða leigu.
14% stofnframlagi sveitarfélaga, vaxtalaust lán (oft í formi lóða og gatnagerðargjalda).
84% almennt húsnæðislán á markaði, þar sem ríkið skuldbindur sig til að niðurgreiða vexti með
sérstökum samningum.
Sveitarfélagið ábyrgist þann hluta lánsins sem er umfram 65% af verðmæti húsnæðisins.
Hröð uppbygging á næstu árum er viðráðanleg fyrir fjárhag ríkis og sveitarfélaga
Alþýðusambandið hefur lagt mat á kostnað samfélagsins af uppbyggingu félagslega kerfisins m.v. þá forsendu að kerfið verði
sjálfbært og nái því marki að tryggja að um fimmtungur íbúðahúsnæðis verði með opinberum stuðningi. Ef
gengið er út frá ofangreindum forsendum og kerfið byggt upp tiltölulega hratt næstu fimm árin, með samtals 1000 íbúðum á
ári og síðan 600 íbúðum eftir það má áætla hversu mikla fjármuni þurfi til að ná þessu
marki.
Framlag sveitarfélaganna verður mest fyrstu fimm árin eða sem nemur 2,8 milljörðum króna á ári, en lækkar síðan í 1,7
milljarð króna á sjötta ári og fer lækkandi eftir það. Þessi framlög eru aðallega í formi lóða og gatnagerðargjalda
en ekki beinna fjárframlaga. Framlag ríkisins byrjar í tæplega 600 mill.kr. en vex í í 2,8 milljarða eftir fimm ár, 4 milljarða króna
eftir 10 ár og nær hámarki í 6,3 milljörðum króna eftir 30 ár en fer síðan lækkandi. Á einni starfsævi nær
kerfið að verða fjárhagslega sjálfbært og ná til fimmtungs alls íbúðahúsnæðis.
Fjármögnun og húsaleiga í nýju kerfi
Samkvæmt Fasteignaskrá Þjóðskrár má áætla kostnað af meðalíbúðinni í félagslega kerfinu.
Íbúðaverð |
|
Hbsv. |
L.byggð |
Íbúðaverð m.v. markaðsverð |
77,4 fm. |
21.105.965 |
14.715.307 |
Stofnframlög sveitarfélaga |
14% |
2.954.835 |
2.060.143 |
Eigið framlag íbúanna |
2% |
422.119 |
294.306 |
Lán frá Húsnæðislánastofnun |
84% |
17.729.010 |
12.360.858 |
Greiðslubyrði |
|
Hbsv. |
L.byggð |
Íbúagreiðsla, ígildi fjármagnskostnaðar |
3,0% |
52.765 |
36.788 |
Annar rekstrarkostnaður |
3,0% |
52.765 |
36.788 |
Leiga frá húsnæðissamvinnufélagi |
|
105.530 |
73.577 |
Húsaleigubætur (hjón með 1 börn) |
|
22.504 |
22.504 |
Nettó greiðsla íbúa |
|
83.026 |
51.073 |
Afborgun og vextir láns |
|
104.444 |
72.820 |
Kostnaðarlega er vel gerlegt fyrir Íslendinga að fara norrænu leiðina við að byggja upp sjálfbært félagslegt húsnæðiskerfi.
Fjármögnun er vel viðráðanleg þar til kerfið verður sjálfbært. Ávinningurinn er betra samfélag þar sem tækifærin
til mannsæmandi búsetu eru jöfnuð. Húsnæðiskostnaður verður viðráðanlegur fyrir tekjulágar
fjölskyldur.Niðurstaða